ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Γεώργιος Κ. Κυρμελής

(Μαρτυρικά Κερδύλλια Σερρών 07 Δεκεμβρίου 2017)

       Σε 15 μέρες θα γιορτάσουμε τη μεγάλη-τη μέγιστη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων.

      Ὁ κόσμος  ὅλος ἑτοιμάζεται, ἀκόμα κι ὁ μη χριστιανικός. Ἀλήθεια, τί γιορτή είναι αὐτή πού συγκλονίζει τους πάντες; Γιατί,  μη μοῦ πεῖτε πώς μπορεῖ κάποιος να τη θεωρεῖ  σάν συνηθισμένη. Γιατί τόσος θόρυβος, τι θόρυβος, ὀρυμαγδός, φασαρίες, φωνές, κίνηση, ἐκνευρισμός,   Ἀπ’τήν ἄλλη χαρές, ἀλαλαγμός ,χρώματα, παιχνίδια, δῶρα, μουσικές, εἰδικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Ἀκόμα πιο πολύ: τρελές προετοιμασίες, ἔξοδα´ Οἱ ἐπαγγελματίες σε διαρκῆ κίνηση, να μην τους λείψει τίποτα. Κι ἐμεῖς τόσο το καλύτερο. Γεμάτά ψυγεῖα μέ τοῦ κόσμου τά καλούδια. Κρέατα, προπάντων κρέατα. Μπριζόλες, πολλές μπριζόλες, κι ὅλου τους κόσμου τά καλά.  Τελευτταῖα ἔχουμε και τά ταξίδια΄ μέσα κι ἔξω ἀπό τη χώρα.  Θέλουμε καί  χειμωνιἀτικη  Εὐρώπη:  Πράγα, Βιέννη, Λονδῖνο, για να ζήσουμε, λέει, το «πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων».  Διερωτῶμαι: Τι, τελικά γιορτάζουμε,  ποιόν τιμοῦμε τόσο σοβαρά και ἐπίσημα!              Και, βάζω τη στενόχωρη ἐρώτηση, ἀλήθεια τιμοῦμε ἀληθινά και ὅπως πρέπει, και, κυρίως ΠΟΙΟΝ;

     Γιορτάζουμε μια ὄχι τυχαία  Γέννηση. Πάντα ἡ γέννηση μᾶς πλημμυρίζει χαρά.Γεννήθηκε, λέμε, δικό μας παιδί. Θα συνεχίσει ἡ δική μας ζωή. Οἱ γονεῖς πετοῦν ἀπό χαρά. Ἀπέκτησαν διάδοχο, διάδοχους, εἶναι ἄξιοι ν’αἀφήσουν ἀπογόνους, να συνεχίσει ν’ἀκούγεται το ὄνομάτους. Κι οἱ παπποῦδες,  αὐτοί εἶναι πού τρελαίνονται κυριολεκτικά. Ἄν μάλιστα το νεογένητο πάρει και τ όνομά τους τότε πλέον ἤρεμα  δέχονται( ἐδῶ πού τά λέμε, ψεύτικα, χαζοχαρούμενα το λέν) τον κοντυνό θάνατο. Ὄντως εἶναι συγκλονιστική ἡ χαρά τῆς ἔλευσης στον κόσμο ἑνός νηπίου, βρέφους. Ὅλα αὐτά τά πολλά και πολύχρωμα και γεμάτα οὐσία αἰσθήματα πού νοιώθουμε,    τά ζοῦμε, τά βιώνουμε, γι αὐτό καί λέγονται βιώματα. Μετέχομε ὁλοκληρωτι  και με την ψυχή μας και με τό σῶμα μας.  Τά ἴδια βιώματα ζοῦμε και στα βαφτίσια και στο γάμο. Πλημμύρα χαρᾶς, ἀκόμη και δάκρυα ἀπό την πολλή χαρά και συγκίνηση.

       Ἄν θελήσουμε να ἐμβαθύνουμε λίγο, να ψάξουμε δηλαδή λίγο βαθύτερα, θα δοῦμε πώς ὅλος αὐτός ὁ θόρυβος, ὅλος αὐτός  ὁ συγκλονισμός  τῆς συμμετοχῆς μας στις παραπάνω γιορτές, δεν εἶναι παρά ὁ καημός να νικήσουμε τη στενοχώρια, την ὀδύνη, τον πόνο τῆς δυστυχίας, τῆς στέρησης,  και τελικά να νικήσουμε το μέγα κακό και πρῶτο το ΘΑΝΑΤΟ. Πού μᾶς παραμονεύει παντοῦ και κάθε στιγμή. Πού ρημάζει και ματαιώνει τη ζωή μας. Αὐτός ἦταν και εἶναι ὁ μεγάλος καημός τοῦ ἀνθρώπου πάντα, ἀπό τότε πού ὑπάρχουμε. Πανανθρώπινη ἀγωνία, ἀδυσώπητη. Και παραδίνονταν πραγματικά μπροστά στην ἀδυναμία του να νικήσει  ὁ ἄνθρωπος. Τουλάχιστον, παρακαλοῦσε, να εἶναι ἡ ζωή πιο ἤρεμη, πιο ἥσυχή, πιο ἀνθρώπινη πιο εὐτυχισμένη.  Η δυστυχισμἐνη πορεία στα στενοσόκακα τῆς ζωῆς ἔτρωγε τά σωθικά τῶν ἀνθρώπων. Πολλοί σοφοί προσπάθησαν να πείσουν τους συνανθρώπους τους να συμφιλιωθοῦν με το μοιραῖο, το θάνατο. Μά ἡ ἀτίθαση ψυχή δέν δέχονταν τέτοιες συμβουλές.  Ποθοῦσε πάντα το ἄπιαστο, το αἰώνιο, την ἀθανασία. Τι νά το κάνω το καλό, τι να την κάνω την εὐτυχία, ἄν δεν εἶναι μόνιμη, ἄν δεν εἶναι αἰώνια. Κυνηγός χαμένων ἐλπίδων, ἔψαχνε και ἔψαχνε μια ἀπάντηση ἀπό τον οὐρανό.  Κάποτε μίλησε ὁ οὐρανός με τό  στόμα τοῦ ψευτοθεοῦ  Ἑρμῆ, τον θυμᾶστε, τον ἀγγελιοφόρο τῶν Θεῶν. Και εἶπε τά μαντάτα του στο γνωστό μας Προμηθέα, τον ἰδανικό μας ἐκπρόσωπο, πού οἱ θεοί τον εἶχαν δεμένο στον Καύκασο κι ἕνας ἀετός τοῦ ῎ετρωγε το σηκώτι μόλις λίγο μεγάλωνε. Δηλ. τοῦ ἔτρωγε ἀκόμη και τη λίγη χαρά πού θα ἔνοιωθε σαν ἄνθρωπος.Να τι μᾶς εἶπε:

  «αὐτῆς τῆς δυστυχίας σου τέλος μην περιμένεις, ἐκτός ἄν κάποιος ἀπό τους Θεούς πάρει τη θέση σου

 και θελήσει για σένα να πορευθεῖ στα σκοτεινά βάθη τοῦ Αδη, να πεθάνει».

        Ἀγότερα κι ἄλλος-ἄνθρωπος αὐτός, ὁ σοφώτερος τῆς ἐποχῆς του- μᾶς προειδοποίσε:

«Κοιμᾶστε αἰῶνες, συνάνθρωποι μου, ἀδέλφια μου΄  σωτηρία δεν ὑπάρχει, ἐκτός ἄν κάποιος Θεός στείλει  Κάποιον Θεό, ἀπό ἐνδιαφέρον να σᾶς σώσει». Εἶναι ὁ γνωστός σοφός Σωκράτης.

      Αὐτή ἡ συγκλονιστική ἀναμονή και  προσδοκία  τῆς σωτηρίας μας, μόνο με την παρουσία ἀνάμεσά μας τοῦ Θεοῦ,  δεν ἦταν  προσδοκία μόνο τῶν Ἑλλήνων.  Ἦταν παγκόσμια, ὅλων τῶν λαῶν και πολιτισμῶν. Εἶναι ἡ Μεγάλη Πανανθρώπινη Προσδοκία. Ναι, ὁ Θεός δεν θ’ἄφηνε το  γένος  τῶν ἀνθρώπων, πού ὁ ἴδιος δημιούργησε, να χαθεῖ στην ἄβυσσσο και τη δυστυχία τοῦ μηδενός. Εἶχε το προαιώνιο σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, την ἔλευσή του για την ἄνοδο, πνευματική και ψυχική τοῦ δημιουργήματός του. Και, στις ψυχές, βέβαια, τῶν ἀνθρώπων εἶχε φυτεύψει την δίψα τοῦ Θεοῦ, μιᾶς ἀνώτερης κι εὐτυχισμένης ζωῆς,  μά  ἡ δύναμη τοῦ κακοῦ, πού φωλεύει στην ψυχή τοῦ ἀνθρώπου μαζί με την ἐλευθερία του, φάνηκαν πιο ἀδύναμες, κι ὁ ἄνθρωπος πιο ἀδύναμος με τις συνεχεῖς ἀστοχίες του. Ἀστοχίες  στη ζωή μας, εἶναι, στην ἑλληνιθκή γλώσσα, οἱ ἁμαρτίες.  Γι αὐτό και σέρνονταν χαμηλά και ἡ ζωή μας περνοῦσε ἀπό ὀδύνη αέ ὀδύνη, ἀπό δυστυχία σε δυστυχία, ἔρμαια ὅλοι τοῦ θανάτου πού θέριζε τά πάντα. Τά μάτια τῶν ἀνθρώπων, ὅλων κουράστηκαν να βλέπουν ψηλά και να περιμένουν τον Μεγάλο ἀναμενόμενο Σωτῆρα, την ἔλευσή Του. Ὁ Θεός, πίστευαν δεν θ’ἀργήσει να κάνει το θαῦμα  Του. Ἡ Πρόνοιά Του θα ἐπενέβαινε ὁπωσδήποτε. Αὐτό ἔγινε μια τεράστια πίστη πού ἔφθασε στον Οὐρανό. Ὅλοι και παντοῦ  το περίμεναν, ὅλοι περίμεναν τον Μεσία Σωτῆρα.

      Ἔτσι ἀδελφοί μου ἔγινε το Μέγιστο θαῦμα.

     Αὐτό το κοσμοϊστορικό, τι λέω,  το συμπαντικό γεγονός , τήν ἔλευση, τήν ἐνανθρώπηση τη Γέννηση τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, θα γιορτάσει σε λίγες μέρες ὅλος ὁ πλανήτης μας. Αὐτή τη Γέννηση, πού ἀπό τά σπλάγχνα τῆς Παναγίας μας πῆρε την ἀνθρώπινη  σάρκα και τά ὀστᾶ και ἔγινε πλήρης και τέλειος ἄνθρωπος σαν ἐμᾶς, για μᾶς. Ἡ θεϊκή Του μεγαλειότητα ταπεινώθηκε ἀπό   ἀγάπη για μᾶς. Κατέβηκε ἀνάμεσά μας για τον καθένα ἀπό μᾶς ξεχωριστά. ΟΧΙ τά Χριστούγεννα δεν εἶναι μια ἀπρόσωπη και γενική γιορτή. Εἶναι προσωπική γιορτή τοῦ καθενός ἀνθρώπου. Αὐτό ἄς το βάλουμε στο νοῦ και την ψυχή μας, ἄν θέλουμε να εἴμαστε ὄντως ἄνθρωποι με ὅλη τη σημασία τῆς λέξης. Ἄνθρωποι πού βλέπουν ψηλά( αὐτό θα πῆ ἡ λέξη «ἄνθρωπος»), πού βλέπουν το Θεό να κατεβαίνει στον καθένα μας, να μπαίνει στην ψυχή του και να την ὀμορφαίνει, δίνοντάς  της μαζί και το δῶρο τῆς αἴωνιότητας. Τη ζωή στην βασιλεία τοῦ Θεοῦ.  Ἡ γιορτή αὐτή μᾶς προσκαλεῖ να ἐτοιμασθοῦμε, να εἴμαστε καθαροί-πεντακάθαροι, για να βιώσουμε το θαῦμα τῆς ἀγάπης, τη γέννηση τοῦ Χριστοῦ μέσα μας. Τι νομίζετε πώς σημαίνουν οἱ ἀμέτρητες φάτνες πού κυκλοφοροῦν κάθε χρόνο και με τις ὁποῖες στολίζουμε τά σπίτια μας;  Δεν εἶναι οὔτε στολίδια, οὔτε παιχνίδια. Οἱ φάτνες αὐτές σημαίνουν και συμβολίζουν τις ψυχές μας, τις ὁποῖες πρέπει  ὁπωσδήποτε να καθαρίσουμε, ὥστε μέσας μας να γεννηθεῖ ὁ Σωτήρας, ἡ σωτηρία, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀληθινή εὐτυτυχία, πού τόσο ψάχνουμε στα βρόμικα δρομάκια τοῦ ψεύτικου αὐτοῦ κόσμου, τοῦ πλάτου και πλανευτῆ, πού μᾶς ξεγαλάει κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Ὁ Χριστός ἐφερε στους ἀνθρώπους τό Φῶς, την ἀλήθεια, μᾶς ἔβγαλε ἀπό τά σκοτάδια τῆς πλάνης και τῆς δυστυχίας. Περιμένει να τον ἀκούσουμε, να τον πιστέψουμε, να κάνουμε  δική μας ζωή το παράδειγμά Του. Να δοῦμε το φῶς Του και να  σβήσουμε τά σκοτάδια πού τρέφουμε μέσα μας. Να γίνουμε καθαροί και ἄξιοι τῶν δώρων πού μᾶς ἔφερε. Δεν ἀξίζει να ἐτοιμαζόμαστε μόνο ἐξωτερικά. Με τά ψώνια τῆς κοιλιᾶς και τοῦ σώματος. Θ’ ἀφήσουμε την ψυχή μας γυμνή και λερωμένη, μαύρη κι ἄραχλη; Τώρα πού «εὕρομεν την ἀλήθειαν» πού βρήκαμε την ἀλήθεια;

Χριστός γεννᾶται, να τον δοξάσουμε

Χριστός  ἐξ οὐρανου(ἔρχεται) να τον συναντήσουμε

Χριστός ἐπί γῆς, για  νά ὑψωθοῦμε ὅλοι πάνω ἀπό τά γήινα κι ἀμαρτωλά

Να ψάλουμε, να τραγουδήσουμε τίς μέρες αὐτές τίς ἅγιες. Μή-προς Θεοῦ-τις κάνουμε σαν τις καθημερινές μας μέρες. Να τις τιμήσουμε με την παρουσία μας στο ναό. Ν΄ἀγαπηθοῦμε ἐξομολογημένοι στον πνευματικό μας,  να φιληθοῦμε ὅλοι ἀδελφικά μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ θείου  βρέφους Χριστοῦ.

    Οἱ  ὀρθόδοξοι Σλάβοι, Ρῶσοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, την ἡμέρα αὐτήν την τιμοῦν ὅπως το Πάσχα. Ὅπως τότε λέμε Χριστός Ἀνέστη, αὐτοί τά  Χριστούγεννα  λέν το χαιρετισμό  «Χριστός  γεννήθηκε», κι ἀπαντοῦν ΑΛΗΘΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ.

 Τέτοια Χριστούγεννα θέλω ἀπό φέτος και κάθε χρόνο να γιορτάζουν οἱ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ .  ΚΑΛΑΝ ΧΡΙΣΤΟΓΕΝΝΑ.

Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων Μαρτυρικών κερδυλλίων Σερρών